Aynalar Şiiri - Mehmet Fatin Baki

 Bana kalmıştı mirastan kocaman dört meraya
Ele aldım birini veche nazarçin bir ara

Hemen ilk aynaya bir şevk ile baktım gülerek
Görünen vechimi gençlikte bıraktım gülerek

Seneler sonrası mir’at beni celbetti yine
Bu defâ yaklasıyor bendeki yaş kırk beşine

Kulağım sem’ini, hem şeklini ğayreylememiş
Ama gözler bana bir kez bile hayreylememiş

O yüzüm hep kırışıklarla boğulmuş sayılır
Sene altmış, saçım akpak beyaz olmuş sayılır

Yine on beş sene geçmiş yüze baksam mı dedim
Kararım belli değil, yoksa bıraksam mı dedim

Kırışık vechimi son aynada nâ-rü’yet için
Bütün aynaları kırdım yarı hürriyet için

Ne yazık beklediğim çıkmadı, ammâ ve lakin
Yüzü yüz parçaya döndürdü bu öfkemdeki kin.

Meraya = aynalar Vech = yüz, çehre
Nazar = bakmak Mir’at = ayna
Sem’ = işitme, dinleme Nâ-rü’yet = görmemek
Ğayreylemedi = değiştirmedi

Feilâtün feilâtün feilâtün feilün
. . / / . . / / . . / / . . /