Aynalar (150) Şiiri - İbrahim Arslan

Kendime baktım aynada,sanki ben değildim o
O bana yabancı bakıyordu, ben ona
Ne kadar değişmişim kısa zamanda
Baktıkça anladım az kalmış sona...

Gözlerimin içine bakıyordum aynada
Sonra derinlere indim,ta derinlere
Bir mezar kazdım,gömdüm oraya kendimi
Sanki boşlukta yürüyordum,gittim böylece meçhullere...

Uzaklaşmak istedim artık kendimden,
Daha fazla baksam aynayı parçalayacaktım
Uzaklaşmak istedim yabancıydı bana gördüğüm,
Utanmasam düştüğüm duruma ağlayacaktım...

Bir eli hissettim omzumda,aldı beni götürdü
Son buldu böylece herşey,sıyrıldım hayallerden
Dostum 'aynalarda değil,gerçek hayatta yaşa'dedi
Düşündüm galiba haklıydı da,galiba haklıydı da...

Beraber çay içtik,duygularımı anlattım ona
Dost insana kendisinden daha yakındı demek ki,
Sabahlara kadar yanımda olsa bıkarmıydım
Ve aynalara bakmayacaktım artık bundan sonra...