Aynalar Şiiri - Hüseyin Sönmez

Elimde tarak,
Saatlerce seninle konuşarak
Saçlarımı taradım.
Yıllar geçtikçe hep
Kendimi aradım
Sende.
Bir değişiklik vardı bende,
Çekinmeden söyledin.

Eski,uzun,siyah saçlarım
Parlak yüzüm
İçin için parlayan gözlerim
Neredeydi?

Beyaz saçlarım,
Kırışık yüzüm,
Feneri sönmüş ışık gibi gözüm
Hepsi değişmişti.

Yıllarca herşeyi olduğu gibi
Gösterdin bana.
Ne diyebilirdim ki sana
Hiç kaçmadın doğruluktan
Doğruyu söylemekten sükût etmedin
İki yerden kaçamayacağım
Biliyorum:
Bir mizandan bir de senden
Şayet kurtulursam kirden
Bu rezil bedenden
Sana doyasıya bakmak isterim.
Ağlayarak değil gülerek
Tek dostum olduğunu bilerek

Şimdi kavgalıyım
Seninle.
Eskisi gibi konuşmuyorsun benimle
Suratın asık ve kırışık
Acı ve kedere alışık
Gibisin.

Ne zaman fırtınalar kopsa içimde
Sen başka başka biçimde
Bana bakıyorsun.

Biliyorum,biliyorum.
Suç bende...
Şu cılız,aciz
Şu rezil
Bedende...