Aynalar Şiiri - Ramazan Ateş

Dost değilsin aynalar dost.
Gizlemiyorsun çizgiyi.
Yüzüme vuruyorsun hep,
Gözlerdeki çöküntüyü.

Eskiden gözmezdin sen,
Yorgunluğu, soluk yüzü,
Çizgileri, kırışığı,
Saçlardaki beyazlığı.

Dost değilsin aynalar dost.
Sır tutmuyor açıyorsun.
Korkuyorum ben bakmaya,
Sana derdimi açmaya.

Ne olurdu dostum kalsan?
Ak saçlarımı saklasan.
Biraz yumsan gözlerini,
Görmesen soluk benzimi.

Dost değilsin aynalar dost.
Sır diye açsam ağzımı,
Dişlerin dökülmüş dersin,
Bilmem benden ne istersin?

N’olur ayna görme beni,
Yaşlı diye üzme emi?
Unut bütün gördüğünü,
Bana bırak yalnız beni.

Ramazan Ateş/Enschede, 10.5.1993