Aynalar! Beni benden hep oyalar.
Yüzümü çalar,görgüsüz aynalar.
Aynalar! Yüzümün aksini çalar.
Kopyalar çehremi derin kaygılar...
Kızarım,bak hırsımdan kopyam ağlar.
Bunu tekrarlar her vakit tasalar.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
