Aynalar Şiiri - Andelip Andelip

Böyle mi olmalı, sana bakışım?
Söyleyin mazimi bilen aynalar.
Nerde siyah saçım, o kalem kaşım?
Her gün birazını, alan aynalar.

Yılların ardından, soldu şu yüzüm,
Nerde gülüşlerim, nerde o sözüm?
Mutluluğu zaten, görmedi gözüm,
Ağlayan halime, gülen aynalar.

Maziden yadigâr kalan çizgiler,
Şimdi dertli dertli, çaldı ezgiler,
Eski baharlarda kaldı yazgılar,
Her gün gençliğimi, çalan aynalar.

Bakışımda ışık, parıltı sönmüş,
Gelen tebessümler, dudaktan dönmüş,
Yıllardır biriken, heycanım dinmiş.
Beni dertten derde, salan aynalar.

Tükendi gençliğim, kalmadı tâcım,
Bahar hazan oldu, dinmedi acım,
Yıllar geçse yine, sana muhtacım,
Bütün dostlukları, yalan aynalar.

Her şey bir gün döner, öz kimliğine,
Bilmem lüzum var mı? söz kemliğine,
Nasıl katlanılır, ruh hamlığına,
Yüzden güzelliği, silen aynalar.

Hani bir gün sana, etmiştim sitem,
Gençliğim elimden, gidiyor madem,
Dert ve çileyle, her günüm matem,
Hüzünle ruhuma, dolan aynalar.

...andelip...