Aynalar Şiiri - Mustafa Zincirkiran

AYNALAR
(Fasl-ı Muhabbet şiiri)

Her insan bakarken güzelce bakar
Yüzde ne var ne yok, serer aynalar.
Ak saçı görenler kafayı takar
Görenleri böyle, gerer aynalar.

Yalan bilmez asla, torpil de yapmaz
Rüşvet kabul etmez doğrudan sapmaz
Sırlı camdan mamul, paraya tapmaz
Yansıtırlar birer, birer aynalar.

Gençler vazgeçemez yıllar boyunca
Seyreder, seyreder onu doyunca
Yaşlılık denilen hissi duyunca
Bazen o gençliği, sorar aynalar.

Ağlanırsa ağlar, yaş olmaz onda
Sesi olmaz onun, hiç aynı tonda
Zahir bir görüntü, görünür son’da
Gerçeği seninle, arar aynalar.

Allanır, pullanır yüzler aynada
Renklenir lens ile gözler aynada
Kirpik ve kaşları düzler aynada
Süslenenle hayâl, kurar aynalar.

Çirkin denilse de aynada güzel
Moral veriyorlar insanda yüz, el
Boy, pos, endam, sima bakanda özel
Fazla bağlanılsa, zarar aynalar.

Sanal olsa bile hiç elden düşmez
Aynayla herkes dost, onla küsüşmez
B e h l ü l kural böyle, asla değişmez
Çirkin baksa çatlar, kırar aynalar?

09.02.025