Aynalar; niye ürkek bir çocuğun sessizliği ile bakıyorsunuz bugün bana,
Yoksa serpilmemiş mi buğdaylar; bir avuç yanan bağrın taşına,
Sen bakarken gülerdim ben yansıyan ışıltına, oysa.
Çıkmamış mı gün yüzüne; ıssız ve Yetim kalmış bir Oba.
Aratmadı sessizliğinde insan göremediği yansımasını, yansıttığı his karmaşasını da.
Kayıt Tarihi : 26.1.2025 15:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!