Aynalar Şiiri - Ayşe Uçar

ışıkla fingirdeşen aynaların
titreşimli buhuru soğuk yüzümü ışıtırken
sabahları aslında daha uyanık olmalıyım
ama nerde

gözlerime
sessiz yürüyen zamanın hızlı ayak tıkırtıları
gönüllü kölesi olmuşum geçen yılların
hür doğmuş bedenim zihnim avuntularla işgal altında
kim vurduya gitmiş umutlarım
sevinçlerim

mutluluğun anahtarı var mı
hani bilen varsa söylesin varıp gideyim kapısına
terkedilmiş bir tapınağın taş duvarları gibi
yosunlaşmış bedenimi sarmış
ağrılar sancılar
sarmaşığı
......
yeniden
doğmak isterim aslında geçmişten gelerek
ölümleri ayrılıkları öteleyerek anlamını yitiren ne varsa
yeniden resetleyerek

belki zamanı ve yaşamı eşitleyerek
kehribar renkli ömrüme bereketli sevinçler çoğaltarak
güneşten doğarım aşktan beslenir
bir çocuk gülüşünden
şifalanırım belki

kök salarım toprağa
derine en derinlere inerek savaşların yoksulluğun
olmadığı mutlu diyarlarda yeniden filizlenirim aşkla
off! fazla hayal kurmak düş denizlerinde yüzmek
akıl sağlığını zorlar

dikkatli ol sefil zihnim

şimdi
iki tokatlık bir uyanışla
aynalara yeniden bakmalıyım
gerçekler katı ve acıdır can yakar alışmalıyım
yüzümde yürüyen kınalı kervanları
ahmak ıslatan gözyaşları ile
sulamalıyım

durulurum belki

dikkatli bakarsanız gözlerinize
aynalar acımasızca tüm gerçeği haykırır yüzünüze
alaycı gülüşleriyle ışık oyunlarıyla zihninizle
dalgalarını geçerler

şaka değil
yalanı yansıtmaz hiç aynalar
üzülecek kahırlanacak bir şey yok aslında
insan doğar büyür sonra aklanır saçları yaşlanır
yaşamın içinde her masal aynı sonla
sonlanır

keyfine bak kalbim
kalan günlerin sayısını umursama gamsız ol
acelen ne darağaçlarından sallanmadın ki
sevgili ruhum

koza'na sahip çık ey!
henüz kelebek olmanın bahtiyarlığına ermek için vakit erken

.................

23082024
08:13