Aynalar Şiiri - Nuriye Akyol

Görüntüler öyle hızlı geçiyor
Biraz yavaşlayın, durun aynalar
Zaman kovalıyor, ömür kaçıyor
Yazgımızda var mı yarın aynalar.

Vurmayın yüzüme hakikatleri
Yetiyor hayatın nasihatleri
Razıyım, üstüne koyup dertleri
Gençliğimi geri verin aynalar.

Her bakışta değişiyor suretim
Günden güne soluyor benzim, betim
Ömür bitip, gelmeden nihayetim
Yeter! bir kararda durun aynalar.

Öyle derin bir boşluk ki yüreğin
Yoktur dayanağın, yoktur direğin
Çıkılmaz içinden, son ana değin
Sizde mi, bende mi sorun aynalar.

Rüya gibi geçti gençlik yıllarım
Ak oldu siyahım, gri allarım
Dokunmayın çocuk gibi ağlarım
Hüsranım, kederim, har’ım aynalar.

Her yıl çizgi çizgi artıyor zaman
Ufkumda gün gibi batıyor zaman
Verdiğim her nefes bitiyor zaman
Sahi, ben ne zaman varım aynalar.?

Kimler nazar edip, kıymışlar sana
Dağıtmışlar parça parça cihana
Gelmez olmuş iki parçan yanyana
O yüzden muratlar, yarım aynalar.

Nuriye Akyol