Dostum Aynalar Şiiri - İbrahim Bozkurt

Bir zamanlar bende çocuktum
Düşe kalka geldim ergin bu yaşa.
Gençken herkesin sevgilisiydim,
Dostum aynalar da, beni tanımadılar.

Ne zaman büyüdüm geldim bu yaşa,
Saçım başım beyazlara bürünmüş.
Beni bu hallere düşüren ney di?
Dostum aynalar da, beni tanımadılar.

Hayatın yükünü taşımak zor iş.
Çocuk derdi, geçim derdi, meşakat.
Yorulmuş yıpranmış bedenim benim,
Dostum aynalar da, beni tanımadılar.

Her köşe başında zorluklarıyla,
Dünyanın kahrını çekmek mucize.
Ezile bozula bu yaşa geldim,
Dostum aynalar da, beni tanımadılar.

Bozkurt'um çileyle bu yaşa geldim,
Çilenin, zahmetin içinde oldum.
Her nereye varsan öteki oldum.
Dostum aynalar da, beni tanımadılar.