Aynalar Şiiri - İsmet Çakmak

Aynalar ....
Tarafsız yargıçlardır,aynalar .
Yüzündeki güzelliğe ,çirkinliğe,yanık izine bakmaz.
Kalbini yüzüne yatırır;gözlerinin içine bakarak haykırır doğruları.
Ne metal sesine kanar ne de altın sarısına...
Yüzümdeki bıçak izi kadar nesneldir, kararlar.
Avukatlar ve yalancı şahitlere yer yok bu salonda.
Aynalar dürüst,aynalar sen,aynalar biz...

Ve ben..!
Korkuyorum bu er meydanından.
Ya kovarsa beni huzurundan.
Ya kalpsizliğime hüküm verirse..
Önümden geçenlerin,ruhlarının yüzündeki kızarıklığı gördüm...!
Bu bir infazıdı, görgü tanığıyım.

Evet,ve ben huzurunuzdayım efendim:
Çarşafı beyazdır hüznümün.
Turnayı hiç gözünden vurmadım.
Rıhtımımda hiçbir acıyı bekletmedim,hemen aldım içeri.
Gözlerimin mavisinin delhizinde kimseye pusu kurmadım.
Kardeleni koklarken yasemine yeltenmedim.
İlegal değil, legal yollardan haykırdırdım türkülerimi,
Sevdiklerime yazdıklarım, benimdi.Hiçbir alıntı yapmadım.
Çeketimin döğmelerimi ilikledim, ama, hep saygımdan;babamın vasiyetiydi bu...

Tamam...!
Ben bir katil olabilirim .Ama kimseyi vurmadım.
Kuytu köşeler de aradım ağlamak için, doğrudur:
Ben anneme, kaderime ,kardeşime ağliyacaktım..
Mutluluklara eşkıyalık yaptım ,takip ettim onları ;
Açtım ,susuzdum,hasretim onlara.
Yasak şiirler de ezberledim; ama,sadece eberledim.
Bildiriler dağıtım,hep insanlığa daveti.

Ve son sözüm sayın yargıç:
Kitapları yakanlardan,
Bitmiyen kıştan,
Doğmayan sabah güneşinden,
Dostunu unutan arkadaştan,
Kaderime bakıp geçenlerden,
annemin bacağındaki romatizmadan
Vefası olmayan her güzelden davaciyim .
Davaciyim sayın ,yargıç ....