Aynalar Şiiri - Taş İskele

Dış görüsünü,
iç görüsüne taşıyan sıfatsız hamal.
*
Cepsiz olan sadece gömleği,
Yakasız da değil.

Sektirdiği düşlerini, karşı yakada karşılayan da kendi.

İkilemez, birler yolunu.
Bir yanı düşe mâhkum,
diğer yanı düştüğü yere mâhkum.

Bu yüzden bir kanadı kırık,
diğer kanadı özgür;
içindeki yalpalayışa meftun
söze gelen hasarlı hatıralar...

Köz, kül demeden içindeki ateşle oynamaktan haz eden...

hazan mevsimine tünel kazışından başka
kitlendiği nice şey'leri var...

Anahtarı da cebinde,
Cebi bir başkasının yensiz yakasız göyneğinde...

Bağları çözen,
bağ bozumunu yaşatan yalnızlığında,
yıllandırdığı / kadim olan ne varsa
defin kuyusunda...

Dolu olan ne varsa boşalmaz cebinde,
bağlı olan ne varsa çözülmez..

İçi boşalan dolular,
bağı çözülen düğümler,
cepsiz,
yensiz,
yakasız gömleğinde
dikiş tutmaz..

İyi ki.

Dokunur kendi ipindeki düğüme..
Dokundukça düşündeki kendine.

Çengelinde takılı kalmış,
kendi karanlığında kabuk bağlamış yaralar.

Yaralar,
Gecenin aydınlığında
Yüreğin kanırtması ile
her defasında kanar..

Kulakları görür,
gözleri duyar,
dili sever,
düşlerine temas eder,
yalnızlığı ile tütsülenir,
tenden geçince..

her şey'i alt üst eder,
herşeyi yutan sıfırın içinde.

Bir tek kendin kalır içinde.
O da onun içinde.
Zincirinde görkemli özgürlük
Halka halka...

Sıfırlar bir bir dökülür cepten,
Toplar sabahın karanlığı...
Toplamak ve sıfırlar der,
Çoğul yalnızlığı....

herşey yersiz, yerinde...

O, onun içinde, içinde o da onun.
*
Dış görüsünü,
İç görüsüne ince ince işler
aynalar...