geceleri yaylım ateşine tutuyorlar
boyverdiğim aynalar beni
tama en güzel ben değilim ama
en çirkinde ben değilim
sizin dostluğunuz
köprüyü geçinceye kadar zaten
zayıf a nımı yakaladığınız an
hançeri çekiyorsunuz sırtımdan
iyi günümde herkes dost
düştüğüm an kaldırmıyorsunuz
gözyaşlarımla boğarım sizi
tutunacak can simidi bulamazsınız
kaldırım taşları her zaman çiğnenmez
canına tak ettiği an gelir belki
üzerindekileri taşımaktan vazgeçip
kızar içerisine alır belki
Kayıt Tarihi : 18.7.2004 00:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)