Aynalar Şiiri - Rafet Kartal

Sen çıkıp giderken bir tek sözüme.
kurşun sıkar gibi baktı aynalar.
Pişmanlık hissiyle yanan yüzüme.
Az bile der gibi baktı aynalar.

Ağzımdan çıkınca o melun hece.
Sen gittin ardından aldı düşünce.
Ateşlere yandım her gün her gece.
Baktıkça çehremi yaktı aynalar.

Hiç acım dinmedi gittin gideli.
Dertleri sorarsan doldu sileli.
Dememem gereken sözü diyeli.
Urganı boynuma taktı aynalar.

Bir sorayım dedim çilem doldu mu?
Bunca zaman geçti gönlü oldu mu?
Hatırlayıp beni hatır sordu mu?
Yok deyip yüzünü astı aynalar.

O kadar muhtacım bir tebessüme.
Set çekti ayrılık tüm hevesime.
Bu hasret sürecek son nefesime.
Ecel olup ruha aktı aynalar.

RAFET KARTAL