Aynalar Şiiri - Mustafa Töngemen

Aynalar kendilerini kırdı.
Eşyalar,
Yerlerini şaşırdı.
Üçer beşer oldular.

Karanlık zilzurnaydı,
Geldi paldır küldür.
Eşyalar sustu, karanlık başladı,
Vur patlasın, çal oynasın.

Bir ben vardım şimdi içerde.
Başkalarının sen dedikleri,
Benim anlayamadığım.
Bir ben vardım şimdi içerde,
Bir de sarhoş karanlık.

Resimler belirdi sarhoş karanlıkta,
Köşeli resimler.
Resimler şaşırdı perspektiflerini,
Yuvarlandılar.

Tavana astım gözlerimi.
Gözlerim uzaklaştı,
Gözlerim yaklaştı,
Tavana bastım ayaklarımı.

Çalgısız bir düğün başladı,
Ortalık talan edildi.
Gölgeler bir sehpaydı,
Işıklar ipe çekildi.

Bir sigara çıktı sol cebimden,
Ağzıma oturdu.
Vücudunu karanlığa bıraktı nikotin,
Karanlığa bir nokta koydu.

Masa dirseğime dayandı,
Çenemi avuçladı sol elim.
Aynalar kendilerini kırdı,
Aynalar sapasağlam.

Aynalar kendilerini kırdı,
Eşyalar binbir tane.
Ellerim ayaklarım, hepsi,
Her şey zannettiğiniz gibi.

Sobada odun çıtırdadı,
Ürperdi eşyalar.
Parça parça eşyalar.
Isındıkça çoğaldı karanlık,
Isındıkça arttı.

Aynalar kendilerini kırdı,
Eşyalar üçer beşer.
Aynalar kendilerini kırdı,
Aynalar sapasağlam.

Çalgısız bir düğün başladı,
Ortalık talan edildi.
Gölgeler bir sehpaydı,
Işıklar ipe çekildi.

(1968)