Aynalar Şiiri - Şahin Doğan

Gençlik eski bir masal, tozlu raflarda kalan.
Tozunu alsam bile, yaklaşır mı kaybolan?
Kamçı elde olunca, sallıyordum habire.
Ne güzeldi dostluğum, sandım gider kabire.

Her gün farklı görünür, yüzde çizgiler kat kat.
Ayna bana ne yapsın? Karşıda binbir surat.
Bazan kızdığım olur, loş ışıkta bakarım.
Görmez diye dumandan, bir sigara yakarım.

Gerer miydim gemini, böyle hızlı geçecek,
Suratsız o aynalar, kim ile yüzleşecek.
O'na öyle baktıkça, kahkahayla gülüyor.
Pazara çıkar da gör, varmı alıcı diyor.

Biraz kremle pudra, götürür on yıl geri.
Su ile yıkanınca, yine gön olur deri.
Aynalar bu gerçeği, her bakışta yansıtır.
Üstüme çok gelmesin, kırarım çatır çatır.