Çatlayıp kırılsalar da,
Parça parça olsalar da,
Sokaklara atılsalar da
Kimseye darılmazlar.
Aynalar sırlıdır, aynalar sırdaş,
Sırdır onları ayna yapan,
Ne zaman ki sır yok olur,
Ortada salt bir cam kalır.
Aynaya bakan kendini,
Saçının gözünün rengini görür.
Aynalar sır küpüdür,
İnsan aynaya,
Ayna insana bakar.
Ey Allahın yeryüzündeki,
Aynası olan insan,
Sende tecelli eder O rahman.
Ona mechul değil insan,
Sen Onu görmesen de,
O seni görür her an.
Kayıt Tarihi : 22.7.2012 14:53:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Adem Uysal](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/07/22/aynalar-265.jpg)
Guzel bir anlatım tebrikler.
Şiirinizde de batîni bir sır olduğunu
görüyorum. İşin bu tarafına ilk defa
bakıyorsunuz, ama iyisiniz vesselam.
Selam ederim..
TÜM YORUMLAR (13)