Aynalar Şiiri - Kemal Doğanay

Düşler mi gerçek değil ben mi sevdalı kuşum
Önümde dağlar gibi dik duruyor yokuşum
Siz mi görmüyorsunuz yoksa ben mi sarhoşum,
Bana söyleyin artık bu nasıl iş aynalar!

Ateş sarmış bacayı duman göklere çıkar
Bir fiske savursanız ahım ocaklar yıkar
İçimde yanan ateş sönmez elimi yakar,
Cevap verin soruma neler oldu aynalar!

Bırakın gözümdeki perdeler açılacak
Yürüdüğüm yollara yıldızlar saçılacak
Sur düdüğü üflendi durmak yok kaçılacak,
Kadere boyun eğdim kaçıyorum aynalar!

Bana bela demeyin bela başımda tüter
Mezarımın üstünde beklide otlar biter
Bırakın şu yakamı çektiğim çile yeter,
Hesabımı kaç gece verdim size aynalar!

Aynalar kalbimdeki yaraları bilmiyor
Tabipler oturmuşlar çare budur, demiyor
Eski günler gidiyor asla geri gelmiyor,
Kırın şu zincirleri kurtulayım aynalar!

Cinnet odalarında yine sabah oluyor
Sensizlik cana yetti gözlere yaş doluyor
Gönlümüzde kırılan hatıralar kalıyor,
Beni olduğum gibi bırakın siz aynalar!

Ay bulutlu gecede Doğanay bize bakmaz
Damarımı kesseler bir damla kanım akmaz
Ben geçmişi bıraktım geçmiş beni bırakmaz,
Hiç mi acımanız yok söyleyin hey! Aynalar!

Kemal DOĞANAY