Aynalar Şiiri - Kadir Karakulakküçük

Hangi göz,
'Ben güzelim' diyebilirdi ki,
aynalar olmasa...

Hangi dil,
'Sevgilim' diyebilirdi ki,
gönlünde açan,
aşk olmasa...

Hangi güzel,
sevgiliye hasret kalmış ki,
aşkın alevinde yanmadan.

Sürünen şu sefil gölgeler,
elbet birgün ayağa kalkar.
aşkın ateşinde yanmadan,

güneşe hasret kavrulurken.
karanlıklarda öfkeli rüzgar,
hep gecenin karanlığında ağlar,

gönül ocağında tüten isli dumanlar.
yorulur elbet,sönmüş sevdanın küllerini,
gönül harmanlarında, aşkla savurmaktan.