Aynalar… Şiiri - Ahmet Cemil Atay

Aynalar…

Eskimiş fikirlerimi kurcaladım
Eskitemediğim kral koltuğumda
Yere uzanamayan ayaklarım altında
Okunmamış kalınca kitaplar…

Ellerimi açtım umutlarımı aldım
Ceplerimde yıllarca sakladığım
Zamansız fakat sizinle
Anlamlı zarif sayfalar…

Gözlerim soluksuz, daldım
Duvardaki resminin ince çizgilerine
Kahverengi gözleriniz
Saçlarınızın kıyılarında dalgalar…

Nedir bu ağıt sızan ışıksız odama
İnce bir tınının koynundan
Anlamsız gözyaşların
Çaresizim, varlığımı paralar…

En güçsüz zamanlarımı hatırladım
Akmayan gözyaşım nedendir
Duygusuzluğumun kanıtı
Zihnimi durur durur karalar…

Hayalin gelir önüme dokunurum,
Ellerimde yüzün, bir tutam hüzün
Ürperir kaçırırsın gözlerini
Hafif bükülmüş dudaklar…

Yine dalmışsın oysaki yanındayım
Nerelerdesin neden böylesin
Sana ince kemanımdan melodiler sunsam
Senin gölgende küçük notalar…

Mağrur halinizi titretsem
Sarssam sarsılmamış benliğini
Kapatsam ellerimden kafeslere
Dışarıda kalsa bütün kaygılar…

Bir bilebilsen nerdeyim
Sensizliğin en uzağında gözlerim
Senden başka ne kaldı ki
Etrafında hep aynalar…

Titriyor zaman gözlerinin ardından…