' Dost kalem Merâl ÖZCAN hanıma atfen '
çizgiden
tuvale düşen
ressamın hüznü,
derildikçe kapsadı
gök-yüzünü,
gece…
gece ki ey gece;
karanlığında,
külliyen yalandır aynalar.
dönüp, etrafında boşluğun
ıssız resmini ararlar…
diye bir im,
düşse!
aynalar gösterir mi sonumu?
sonsuza sunulmuşken…
- bahtım -
Kayıt Tarihi : 19.3.2008 21:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
dönüp, etrafında boşluğun
ıssız resmini ararlar…
şiir diliniz ne kadar güzel...okumaya devam etmeli sizi...
Doğa öyle bir denge kurmuş ki... her şey bir diğeri ile ilintili...
Örneğin Aynalar işlevini ışık olmadan yerine getiremezler.
İnsanı ayırmış, sadece kendisiyle, insanı insanla ilişkilendirmiş :)
Bir yansımanın ayna olabilmesi ışık almasına bağlıdır.
Bir kimsenin insan olabilmesini diğer insanlarla ilişkisinde ortaya koyduğu performansa, etik ve toplumsal değer yargılarına ilintilemiş.
İnsana sevmek gibi bir kavram bağışlamış. Sevdiğin ve sevdirdiğin kadar insan olabilirsin dercesine...
Sevgi şair diyor ki.'aynalar gösterir mi sonumu?'
Elbette, hem görmek istediğiniz şekilde hem de baktığınız gözle ...
Okuru düşündüren, zorlayan bir yapıt olmuş.
Kutlarım.
TÜM YORUMLAR (7)