Aynalar Şiiri - Mehtap Keklik

Kâbusum oldunuz aynalar
Baktıkça korkü sarıyor içimi.
Geçmişimden kaçıyor,
Geleceğimden korkuyorum.
Aynalar.... aynalar....
Yüzünüzden dökülüyor
Keşkeler, pişmanlıklar, hezeyanlar.
Göz çukurlarımda dünkü acılar
Çile kalemiyle çizilen çizgiler
Vadi gibi oyuluyorlar
Tam orta yerinde alnımın.
Alın yazısı bu olsa gerek.
Saçlarımdaki aklar
Siyah gecelerden düşen
Birer yıldız...
Her acının bitimindeki göz aydınlığım.
Acılarım mı çok, göz aydınlığım mı?
Söyleyin aynalar.Hezeyanlar çarpıyor suratıma
Keşkeler ard arda tokat atmakta
Durun aynalar, yüzüme vurmayın
Vurmayın yüzüme pişmanlıklarımı.
İnsanlara benziyorsunuz
Gelersem gülüyor,
Kaçarsam kaçıyorsunuz aynalar.
Bari siz gelin bana
Siz omuz verin acılarıma
Teselliye muhtaç, naçar yüreğime
Sevinçlerinizi dökün aynalar
Vefasızlar
Vefasızlar.