Aynalar Şiiri - Arzu Dinçer

Eyy aynalar,
Yalancı olduğunuzu düşünmemiştim 20’lerde,
Ne de güzel bakılası bir yüz sunardınız bana.
Hele bir de boyandımı gözler, dudaklar
Hollwood aktristleri kim olurdu yanımda?

Eyy aynalar,
Olgunluk çağlarımda da nankörlük etmediniz,
Bir iki kırışık vardı,
Göze batırmadınız hani..
Yılların öğretileri pek bi yakışmıştı yansıttığınıza

Eyy aynalar,
Gördüğüm aynı yeşil gözler
-Ama o altındaki torbalar ne olsa gerek?
Saçlarım, Allahın boş zamanında kızıla boyadığı saçlarım
Yıldızlar bezeli her bir yanı..
-Ne kadar gürdüler ve sararlardı omuzlarımı..şimdi nerdeler?

Eyy aynalar,
Anlatmak istediğiniz yolun sonu mu yoksa?
Oysa bir bahar tazeliğinde yaşarken hayatı
Rakamlarken ilerleyen
İspatmı tüm bunlar..
Daha başımı dayayacak omuz bulamazken,
Gençlik ateşi ile nazlanırken aşklara,
Reva mıdır bu yalnızlık..
Okuduğum romanlar böyle bitmezdi.
Güzel kızlar, güzelliklerine yakışır aşklarla
Karşı gelirlerdi zamana
Ve hiçbir zaman
Ama hiçbir zaman
Nankörlük etmezdi aynalar...
Söyleyin kırdım mı sizi?

Kaplumbağların kabuklarındaki çizgiler,
Yaşlarını gösterirmiş,
Pamuk olan ellerim çizgilere yenik
-Saymaya çalışıyorum...
Aman ne saçma...ne yaş’ı..
Onlar hala benim ellerim
Tamam biraz titriyorlar
Ve genç değiller..

Gezdiğim yerler geliyor aklıma,
Anılar yoldaş
Ve sen karşımdaki ayna!
Söyle zamana mı yenildim,
Yoksa ben zamanı yaşayamadan
Doyamadan güzelliklere
Çeyiz sandığına mı kaldırdım gençliğimi?