Aynadan Sızan Aşk Şiiri - İbrahim Benli

Devir senin devrindi
Hayat senden doğuyor
Zaman sende akıyordu
Şimdi...
Aynadan aşkın sureti sızıyordu
.....................

Hayatını ardında bırakan
Ve kalbini unutanın
Başına aşk geldi
Aşk unutması olmayan bir hatırlamaydı

İlk önce kalbimi geçirdim
Gözlerinin şehrayininden
Bana mısın demedi
Alınyazısına yandığım
Gözlerinin eşkalinde kayboldu

Kalbin kalbimi karşısına alınca
Gözlüğünü çıkar dedin gönlüme
Kendini seyret bakışlarımda
Aşkı indiren yüreğine
Güzelliğim sanma
Kalbini alıp yoğuran
Sevdanın kızgın fırınında pişiren
Üzerinde canan tüten mis gibi
Sıcacık somun yapan
Benim kalbimdir unutma!
Aşk sevgilinin kalbidir
Unutma!

Ruhum ruhuna aşina düştü
En çekindiğim yerden yakalandım
Sıyırdın kabuğunu hayatımın
Üryan oldu tuzaklarım
Tabip kesilmiş sükutlarını saymadım
Ağır travmalarımı mazeretlerinden kurtaran
Ruhunun rüzgarına kapılmış
Hayallerim mest oldu
Ayağının dibine düşmüş
Sarhoş heveslerimi topladın
Aşkın yangısına üflemekte
Ruhuna çırak çıktım
Hayatımı gasp eden alaca kabuslardan
Düşürdüğün taşkın cezbelerin
Coşkusuyla aniden uyandım

Kalbimi henüz devretmişken
Aşk tebligatı yazan ellerin
Cesaretimi yoklamaktaydı erken
Turfanda korkularım
Bir kızıl akşam vakti
Sensizlikle sınanmaktaydı

Çıkışı yoktu ne gecenin sabaha
Ne de gündüzün geceye sensiz
,Nazarında endamım kanıyordu
Ciğerime nüfuz etmeyi yoklayan
Bir yaranın tam ortasından
Geçmekte kararlıydı
Veçhinin askerleri
Derme çatma bir umutta
Biriktirmeye hazır bekletmekteydim
Bahtımın kıyısına vurmaya meyyal
Başına buyruk bakışının istilacı dalgalarını

Yazgısını beklemekten yorgun düşünce zaman
Adını anmakla dinlendirdim yılları
Ayrılığın mutat kasırgalarında
Her defasında çöken körpe duygularımı
Özlemini çeke çeke büyüttüm
Aklımı oynatsam iyiydi
Ama milim oynatamadım
Eskisi gibi yaşamak
Kayıp gitti ellerimden
Yar çekimine kapıldığımdan belli
Terk ettim gövdemi sevdanın bölgesinde
Beyhude sızıp kaldım
Koyu bir hayranlığın gölgesinde

Aşkın böyle icra etti hükmünü
Hükümsüz kıldı beni
Çıkmaz sokağında yollarım tükendi
Hayat emaresi taşıyan ne varsa üzerimde
Mahrum bir ümidin hizasına dizdim
Sonra ellerin ellerin
Ölümü yaşamakla takas eden
Hüznümü hafifleten tüy gibi
Defolu kalbimi değiştiren ellerin
En kuytu yerinden tutarak
Delik deşik ruhumun
Yenilgisini kutlayan bencilliğime
Deli gömleği giydiren ellerin

Beni kendimden sürgün
Güzelliğine mahkum ettin
Aşkının zindanında tanıştım hürriyetle
Bölük pörçük varlığımı toplayıp getirdin
Ruhumun eksik parçalarını
Kör kuyudan çıkardın
Tamamlandım işte...
Aynaya yansıyan ben
Aynanın yansıttığı sensin.