İçinde korkular birikmiş
Yine migreni tutmuş
Nemli odalardaki çamaşır gibi
Kurumuyor yanakları
Bu en halsiz zamanları
Hanede sahte gülüşler
Genelde dalgın susuşlar
Sandıkta naftalinli yünler gibi
Taranmıyor saçları
Bu en aciz zamanları
Umut denen şey onda
Bir verem aslında
Avutur avutabildiği kadar kalbini
Gücünün yettiği bir muamma
Herşeye rağmen gözleri yollarda
Gelmeyecek geçmeyecek bilmeyecek
Biliyorsun
Umursamaz görünüp bekliyorsun
Kandırma artık kendini
Yıkılsın bırak pembe şeffaf duvarın
Tükendiğini görmüyorsun
Kayıt Tarihi : 24.4.2022 04:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!