Aynadaki Yüzün Şiiri - İbrahim Yılmaz

Aynadaki yüzünü herkes tanıyor
Ruhundaki güzelliği kaç kişi biliyor
Kim biliyor kalbinin asaletini
Neden özlüyoruz çocukluk günlerini
Sanki seninle meçhul bir alemdeyiz
Hal bu ki biz seninle aynı gemideyiz
Uzatıversen bana Kaf dağından ellerini.

Hiç kimse bana mazideki acılarımı sormasın
Acıların her rengini bilirim
Bana bugünü, yarınları anlat ki
Seninle mutlu olalım
Huzur çarşıda pazarda satılmaz ki
Gidip satın alayım
Yüzündeki tebessümü
Kalbindeki sevgini
Sen bana ver
Seni baş tacı yapayım.

Herkes varsayımlar peşinde koşuyor
Aynadaki resminin manevi analizini
Şunun şurasında kaç kişi yapabiliyor
Kaç kişi yıldızlara bakınca seni görüyor
Hal bu ki sen bana
Şah damarım kadar yakınsın
İnsanların çoğu
Sağır, dilsiz ve ruhu kararmış olarak yaşıyor
Herkes Enaniyet peşinde koşuyor.

İşte ilkbahar yaz derken
Her şey gibi eylülde bitti
Mümbit günlerin habercisi ekim geldi
Seni ben her mevsimde severim
Bakanlar görenler için
Her mevsimde senin cemalin var
Küçük detaylar kocaman sen olmuş
Kazdağlarının hazan resimlerinde,
Bu hazan yangınları
Senin mahur gözlerini anlatır bana
Altın rengi Eybek tepelerinde.

Aynadaki yüzünün esrarını anlatan
Bir sır vardır kalbimin sevdasında
O sevda da gözlerinin resmi var
O resimde hüzünlü bir leyla ağlar
Hiç bir zaman keşke diyemem aşkın için
Fakat o aşk bana niçin yasak
Niçin o gözler bana çok uzak
İşte şimdi beni çok uzaklara çağırıyor
Aynadan bakan o güzel mahcup yüzün
Biliyorum senden bana hatıra kalacak
Elem dolu menekşe gözlerdeki hüzün.

Ekim 2022