Durmaz ağlıyordu iki gözüm
Sordum kendi kendime bu ne hüzün
Dostsuz geçiyor gecem gündüzüm
Teselli oldu aynadaki yüzüm
Bir ben kalmıştım bende
Silinmişti gönlümden gelip geçende
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
