Aynadaki Yanlızlık Şiiri - Yakup Aydoğan

Dün gece; geçtim karşısına aynanın.
Uzun uzun baktım. seyrettim kendimi;
Hüzünle okşadım saçını zamanın.

Yüreğimde dağılmış cam kırıklarını,
Birer birer çıkardım kalbimin içinden;
Duydum gecelerde, hıçkırıklarını

İçimde, öyle derin bir hüzün var ki.
Ne zamandır bıkmışım mavilerden;
Seninle dolu; öylesine, o kadar ki....

Tutup ta sımsıkı bağrıma bastığım
Sen benim birdenemdin. Biliyor musun?
Yeşil gözlerini, ufkuma astığım

Acaba şimdi, hangimiz daha vurgun.
Hangimiz daha çok yalnız, yapayalnız;
Acaba hayata daha küs, daha yorgun..,.

Avuçlarımda külrengi gökyüzünün,
İklim iklim kırık hicranı kalmış
Birde hüznü, o gül tazesi yüzünün

Usul usul yer ettin, ıssız gönlümde
Hırçın dalgalarınla yaktın bağrımı
Bir Karadeniz meltemisin ömrümde

Gün gelir,akşam olur, zaman biter,
Ne kadar sevinse yeridir aynaların;
Bu benim yalnızlığım sana da yeter