Aynadaki Yalnızlık Şiiri - Kürşat İlgün

Yatmışım toprağın üzerine yalnızlığın karesini arıyorum
Ne yaprak ne kuru dallar
ne de kızıl son bahar
Ya da toprağı yırtan koca bir mantar
Hiç biri değil benim gibi
Hiç biri veremiyor benim gibi yalnızlığın pozunu.
Çokça Yağmuru çekmek istiyorum,
Damlalar birbiriyle koklaşıyor
sırılsıklam oluyor güzelim yalnızlık,
Karları çekeyim diyorum
Onlar da hep bir arada, çok çoklar.
Üşüyor makinem zum yapmıyor mutluluğa.
Denizleri çekeyim diyor bahtsız niyetim, son bir gayretle
Biri ‘’ Deniz ve Mehtap sordular seni’’ diye mırıldanıyor,
Olmuyor/olmuyor kaçıyor yine güzelim yalnızlık,
Yorgunluğum parmak uçlarıma'da
Bir anda ıssız ve yapa yalnız bir kare ilişiyor gözüme
Gözlerim mutlu, makinem hazır, deklanşörüm heyecanlı,
Artık çekmek üzereyim yalnızlığın kaçak fotoğrafını
Yaklaşıyorum, yaklaşıyorum, yaklaşıyorum
Bu sefer çekiyorum yalnızlığın fotoğrafını
Onun adı Aynamdaki BEN…