Karanlıklarla boğuşurken bu gecenin tanha yüzünde,beni hissettiğin kadar hissettiriyordum ve aynadaki tin yüzüne başka manalar anımsatıyordu.
Yalın çıplak ayaklarla deli gibi koşuyordum, bilinmeyenlerin ardındaki fī li gibi.
Anlamsız geliyordu çırpınışlarım, bendeki kalp sana dönüyordu.
Sevginin manası kaybettiği ve dört duvar arasındaki mesafelerin beni boğuyor.
Kendimi boşlukta hissediyorum, uçurumun kenarında umudumu kaybediyorum birer birer.
Belki de kapının kapanmasına az kalmıştı ya da sen sonuna kadar kapanmasına vesile olmuştun.
Kayıt Tarihi : 29.12.2014 16:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!