Aynadaki Suret Şiiri - İbrahim Tezol

Aynadaki Suret
Neden bakıyorsun öyle?
Gözlerindeki cinnet benmiyim yoksa?
Eğer biliyorsan ne olur söyle;
Ben boşluğa kefenmiyim yoksa?

Sana baktıkça karanlığı görüyorum
Gözlerinde ki ızdırap, beni korkutuyor
Örümcek misali kendi dünyamı örüyorum
Ve ağım daralıp beni yutuyor

Küçücük dünyamda herşey manasız
Duygu girdabının içinde yok oluyorum
Bir balon içindeyim dışı boyasız
Ve ben hava bitsin diye soluyorum

Evet sen aynadaki suret,
Acıya basmak için kurut tuzunu
Boşluğun içindeki boşluksun kabul et
Bakalım görebilecekmisin, otuzunu

Gençliğine sakın güvenme;
Gençlik saman alevi; bak sönüyor
Yılların geçtiğine gücenme
Dünya durmak için dönüyor

Evet, dünya durmak için dönüyor
Ama sen hala mana arıyorsun
Zamansa gayesi için ölüyor
Sense, boşluğun harcını karıyorsun

Düşünüyorum da; sen varlık mısın acaba?
Eğer varlıksan; yokluk acaba ne?
Sesleniyor gökyüzünde akbaba;
“Ölüm için öksürük bahane”

Dünya, tebeşirle çekilen bir sınır
Bak işte; senin sınırında, şu ayna
Ama sanmaki ölü için kabir sınır
O sonsuzunda çalsın, sen zındanında oyna.