İnsan bir benzerini arar...
En çok vurulduklarımız en çok bize benzeyenlerdir...
En çok yaraladıklarımız da onlar...
Merak...!
Ne uzak bir kelimedir bana...
İsimlerini merak etmem insanların...,
Yaşadıkları şehirleri...,
Soru sormam mesela...,
Bana benzeyen yanını gördüğümde bile sormadım...!
İstemsizce bana benzediğini görüp duruyorum sorasım gelmiyor...
Büyüsü mü var bu işin...?
Sorsam bozulacak mı...?
Kalkacak mı perde...?
Yetmediğim yetişemdiğim yerde ellerini bıraktın bana...
Ellerin duruyor orada...
Yetmediğinde...!
Yetemediğinde! ! ! .
Kayıt Tarihi : 17.10.2009 14:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!