Aynadaki Sandalcı İle Rutin Bir Stereo M ...

Dün seni yazdı yine gazeteler,
Mandagözü punto ile
Sekiz sütuna manşet.
Ayyuka çıkmışmış apansız görünmelerin;
İbrişim yeleli, gümüş bir Pegasus’un sırtındaymışsın en son.
Terkine atıvermişsin de
Peri Padişahı’nın Kızı’nı,
Gözle kaş arasında kaybolmuşsun
Üsküdar Semaları’nda.

Bin kere yalanladım belki
Yok! Kimsenin inanası yok.
“O” dedim;
“Kızgın çölün bağrındaki
İçi silme deniz dolu köhne bir sandalın
Çolak kürekçisidir.”
Ama yok!
Kimsenin inanası yok.
Cık!
Bunların hepsi de kaçık.

Çok geçmez, bugün de birazdan
Ajanslar seni geçer.
Muhteşem düğününden temsili kareler;
Periler kadar güzelmişmiş
Peri Padişahı’nın Kızı…
Damat ise malum; asrın arsızı.
Ama korkarım; boş durmaz bu hergeleler,
Zifaf geceni de resmederler.

Tevatürün bini bir para işte…
Anlatacak olsam şimdi,
Tebessüm edersin sen yine
Ve daha bir anlamlı sarılırsın küreklere.
Anlatacak olsam şimdi,
Ağlarım ben yine.

Ama anlatmayacağım
Çünkü mütebessim yüzünün
Tebessüme ihtiyacı yok.
Hem ağlamak için
Benim de sebebe ihtiyacım yok.

Zaten, bugün hiç mi hiç aynaya bakasım yok.

Ajansların canı cehenneme,
Yere batsın tüm gazeteler.
Ne gam yüklen
Ne de kederlen…
Asıl küreklere yine sen.
Çöl tükenmeden tükenme yeter,
Sandalındaki denizi tüketme yeter.
Unutma;
Olmasa da bir tek inananın,
Dupduru imanın var.
Yoksa da sevgiden başka mülkün,
Bir kutlu ülkün var.

Ama ah n’olaydı;
Şu sağ olan kolun da
Kolsuz kolun kadar güçlü olaydı.

25.04.2012