AynaDaki Kız Şiiri - Rodi Turgut

Bir ses vereceksem yansısın yüzüme yoksulluğum.
Dağ taş dile gelir demiştim
Yer titrer,
Gök düşer çocuk avuçlarımıza
Düşlerimize açılır kanayan ışıksız kapılar
Kök salan su bitkilerinde bin yıllık toprak kokar saçların
Ellerin ise ermeni bir kadın yüzü gülmeyi unutmuş!
Çalı çırpı sardı saracak etrafımızı
Nadasa bıraktım zamanı
Ekinsiz kalakaldı geçmişim.
Eksiksiz bir son olacak
Belki de başlangıcı dilsiz oluşumun.
Gözlerinin izini yollamışsın bulutlarla
Unutmuştum gözyaşlarının tadını
Keçi kokulu kayaların çanları çalıyor.

dedim ya
yoksan; sen kimsin aynadaki kız?
rodi TURGUT