Aynadaki Ben Şiiri - Emel Gülerler

Nasılda değiştim usul usul bilmeden
Nerde o hırçın, asi,inatçı kadın
Bir tek gurur ve onur beni terketmemişler
Aynalarda eski beni arar oldu gözlerim
Sanki başka biri bakıyor,sanki beni biliyor
Hüzünleri yok olmuş,ışıl ışıl umutlu
Daha güçlü sanki, daha umarsız
O acıyı yaşamış,yokluklardan ders almış
Hayat diyor gülerek,sen beni yenemezsin
Ben sevgiyim,ben özlem
Belki sonsuz bir huzur
O kırdığın dallarım daha güçlü köklendi
Bahar artık gönlümde,bende kış hiç olmuyor
Tatlı bir gülücükle merhaba dedim sana
Yeni gelen günlere döndü artık özlemim
Belki bana ders verdin,akıllan artık dedin
Yaşa sen tüm bunları
Geçmişi affet şimdi
Aynada bana bakıp,gülümseyen bu kadın
Çok sevmiş zamanında, belki hiç sevilmemiş
Değer vermiş umutla,ilmik ilmiş işlemiş
Şimdi bu gün o segi derinlere gömülmüş
Hiç açılmayacak eski bir kapı gibi
Üstü anahtarlarla sıkı sıkı kapanmış
Yeni bir hayatın başındaki o yolda
Uzanan ellerini herkeslerden gizlemiş
Bu gün artık kimseler olmasada yanında
Saçlarını sevgiyle dayadığı bir omuz
Düştüğünde sımsıkı onu kimse tutmasada
Bir fısıltı bile olsa dökülen dudaklarından
Duyuyorum, çünkü o benim biliyorum
Ve benim tüm geçmişim
SENİ AFFEDİYORUM....