Aynadaki Ben Şiiri - Mustafa Erol

AYNADAKİ BEN

Nasıl da geçti bak, onca yıl ömür.
Ben eski ben; eski ben, ben değilim.
Geçen her bir yılı, olmaz ki tamir.
Ben eski ben; eski ben, ben değilim.

Ellerim tutarken, tutmaz oldu bak.
Kalbim güzel güzel, atmaz oldu bak.
Bedenim rahatça, yatmaz oldu bak.
Ben eski ben; eski ben, ben değilim.

Ruhumda çöküntü, sakalda var ak.
İşte Ahret yurdu, açıyor kucak.
Mevsimim sonbahar, kalbimse kurak.
Ben eski ben; eski ben, ben değilim.

Aynaya bakarım, ben değilim ben.
Yüzümde oluştu, nice nice ben.
Her yerimde yara, her yerde çıban.
Ben eski ben; eski ben, ben değilim.

Genç olsa da gönül, yaşlandı beden.
Yaşıtlarım artık, öteye giden.
Dostları görmektir, çok mutlu eden.
Ben eski ben; eski ben, ben değilim.

Gönle huzur verir, dost eda denir.
Gönül dostlarına, can feda denir.
Nasılsa dün gelir, elveda denir.
Ben eski ben; eski ben, ben değilim.

Mustafa EROL
24.ARALIK.2014
Manavgat / Antalya