Aynadaki Aşk Şiiri - Süreyya Aktaş

Yüreğim bir volkan,
Ben ki sana vurgunum.
Ve ben ki senin ile varım.
Sen, varsan ben O...
Yanında olmanı istiyorum...
Sana gönlümün derinliklerinde ki
Bu apansız Yunus’un aşkıyla,
Yoğrulmuş hamuru serpmek...
Senin ile olmak, senin yanında
Var olmak
Sana sahip olmak değil,
İçimde ki ateşi söndürmek hiç değil.
Yoğrulmuş aşk hamurumda,
İşte benim aynam diyeceğim...
O İnsanı yokluktan var eden gücünle
Seni kaybetmemek için,
Çaresizliğimi pişireceğim...
Neyim ben dediğim,
Kalbimin ücra köşesine sakladığım
Ve hep kaybolmuşluğun,
Yitirilmişliğin içerisinde
Seni bana getiren o ses...

Ses ki gökleri deler,
Yedi kat merdivene tırmanır.
Ve gönül sesine konar.
Ayakta kalmak,
Ve senin yanında
Hamuruna tuz olmak ister.
Çağır beni yanına,
Yoluna ereyim
Bir çanak dolusu su içeyim.
Çağır ki gökte ki yıldızın, güneşin
Yerde ki toprağın, suyun, emeğin olayım.
Sen varsın! ...
Sen yoksun! ...
Bazen evrende yer alırsın,
Bazen sıkıntı içinde eziyet çekersin.
Gönül dermanı içerisinde,
Kara gözlü bir ceylan gibi...
Dağlara kaçarsın....
Ve ben ki sana
Yüreğimde bir suç gibi...
Anlatamadığım sevda kuşuyla,
Kaçmak...
Firar etmek gelir içimden sessizce...
Çünkü, çaresizliğimin
Ve tek taraflılığımın
Ve belki de bencilliğimin
Öfkesini yaşıyorum.
Karar verip, bu öfkemi
Sevgiye dönüştürme,
Ve sana sahip olma zamanı,
Aşka sahip olma zamanı bugündür...
Bu gün, dünden daha yakın...
Yarındansa daha gerçek...
Gerçekler ormanının renklerinde sen
Ve beni ben yapan bir gövde...
Kök salmış yaprakların arasında
Bir meyvenin unutuluşu gibi...
Ben ki! ... sana vurgun! ...
Ben ki! ...sana hayran! ...
Ben ki! ...sana bitkin! ...
Gökyüzünden akan,
Pembe gözyaşlarıyla ıslanmışım.
Çevreme saçılan
Gökkuşağı olamadım seninle…
Yüreğimin beni nereye götüreceğini
Bilmeden
Seni yakacağım...
Bir ormanı kibritin yakışı gibi...
“Aynada Aşk Var” sözlerini duymak için