son yağmuru da gömdüler toprağa
cenazesine giden yoktu benden başka
ölüsünü çıkarayım dedim yerden
ritim tuttu rüzgar ağlamalarıma birden
ikiden az gittik bir mabede vardık
ve tapındık yıllarca
(m) aksimize aynadaki
doğduktan sonra yaratılmış bedenlere
bir ümid oldu ateşimiz
brahmanlar yaktı küllerce cesedimiz
bırakman diye ağlamsakken çocuklar
son yağmuru da gömdüler toprağa
yokluğumuz armağan oldu varlığa
Kayıt Tarihi : 5.2.2010 17:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!