Aynadaki Akis.. Şiiri - Erhan Atıf Meral

Her şey bir bakışla başladı
O bakış çok şey anlattı
Üşenmedim dinlerken
Gel sen de dinle istersen
Hikaye şöyle başladı
Bir endam aynası vardı
Karşımda dururdu öylece
Odamın en güzide yerinde
Orda tam başköşede..
Günler ayları kovaladı
Tanışmadan geçti gitti
Bir türlü nasip değildi
O beni hep görmezden geldi
Benimde onla işim olmadı
Aynı şehirde iki yabancı gibi
Hatırlıyorum on sene önce
Göz göze geldiğimizi
Tarak elimdeydi
Saçlarım karma karışıktı
İşte ilk o gün hissettirdi
Zamanın acımasız tesirini
Ama gençliğime güvenmiştim
Dünyanın oyunlarıyla avunurken
Birden kendimi buluverdim
Bir bilmecenin ortasında
Artık genç değildim
Saçlarım da yoktu mesela
Vefasız ömrüm giderken
En tatlı hatıralarla birlikte
Bir türküsü kaldı dilimde
Kulağımda hala nağmesi
Yalnız gurbet akşamlarında
İki damla gözyaşı düşerken
Kuruyan buruşuk yanağıma
Bir şeyler oluverdi kalbime
Birden masumca titreyiverdi
Sanırım kendimi özlemiştim
Az değil on yıl geçmişti üzerinden
Kim bilir ne haldeydim
Yavaşça açtım ahşap kapıyı
Toplayıp dağınık cesaretimi
Eski dostun karşısına dikildim
Görünce derinliklerinde kendimi
Böylece bitti ayrılığın bestesi
Heyecanla sevinç birbirine karıştı
Şükranlarımı sunmak istedim
Beni kayıp olan benle buluşturana
Ey ayna! eskiler mirat der sana
Yüzümde yılların yorgunluğu olsa da
Ruhum mağrur senin dergâhında
Bedenim acizlikle kıvransa da
Bitmişti o bakışla hicranın azabı
İçimi visalin neşesi sardı