Aynadaki Adam Şiiri - Abdulkadir Kahraman

Aynadaki adamın geçmişini bilirim
Hatta bazen şaşırıp onu ben zannederim

Kader her gün önüme seriyor başka perde
Aynadaki ben nerde, hakikatte ben nerde
Sanırım her çizginin, her derdin derin izi
Şaşırtır ararken aynada kendimizi
Her soru bir cevaba gebe olsa da, çile
Her soru canlanarak geliyor sanki dile
Hayatın anlamını arıyorken aynada
Kaybettiğim her resim sanki geçmişe veda
Dekor olmuş masiva renkler beyaz ve siyah
Tartının kefesinde ne sevap var ne günah

Aynadaki adamın geçmişinde ben varım
Onun hayallerini öz ruhumda saklarım
Aynadaki adamı kadimden tanıyorum
Gözlerine bakarken kendimi arıyorum

Aynadaki adamın geçmişini bilirim
Her gece onda ölüp her sabah dirilirim
Aynadaki adamın geleceği paslanmış
Gençlik hala içinde, sureti pek yaşlanmış
Aynadaki yabancı bakıyor tuhaf, inat
Bekliyor utanmadan benden sanki iltifat
Nerede gökkuşağım, ey aynadaki hırsız
Gençliğimi gasp eden sefil utanmaz arsız

23.11.2019