Şu aynadaki zat yokmu, beni çok eskiden tanır.
Yediğimiz ayrı gitmezdi, farklı tastan içmezdik.
Ne haltlar karıştırdık, bir söylesem şimdi utanır.
Felek çemberinden geçtik,birbirimizden geçmezdik.
Her kime ne nasip kısmet olsa böler, bölüşürdük.
Gözümüz gönlümüz birdi,tavrımız sözümüz birdi.
Bu ne garip bir ayrılık derdik,bakıp gülüşürdük.
Ayna denen bu sırlı cam, aramıza nasıl girdi?
Kayıt Tarihi : 17.11.2005 16:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!