Aynada Soyut Şiiri - Zeynep Kayalık Bulut

Zemini kaygan bir yer var hayatta.
Dikkatsiz adımları affedemeyen,
Belki kırık belki çatlak,
Ama şekli her daim bozuk.
Adı kalp.
Kimi aşk, kimi acı barındıran,
Asil mekân.
Durduğunda, kıyamet düğümlerini atmaya yetkili yer.
Belki çürümeye mahkûm.
Zaten nice yaşanılanın yakın takipçisi oluşu onu asil kılan.
Dili yok belki.
Ama dilden anlayan yanı;
Bizi kendine bağlayan.
Kalmayı ya da terk etmeyi can atışlarında barındıran.
Zemini kaygan,
Düşeni bazen cezalandıran.
Bazense sarıp sarmalayan.
Kimi zaman tadı acı duygularla bencillik tohumlarını yeşerten.
Ya iyiye ya da kötüye davetkâr,
İki duyguya birden yeri olmayan.
Zora koşulduğunda çileden çıkan belki.
Adı can.
Yandığında gözü kör olup her şeyi yakıp savuran.
Kıymeti kayba endeksli,
Hüznünde canı yaşaran kan çanağı.
Bazen kendini yalnızlaştıran
Kendince sahip olduklarını öldüren ya da dirilten.
İçinde kalabalık mezarlar doğuran.
İnisiyatifi bol
Adı;
Ben.
Sen.
O.