Aynada Ki Yalan... Şiiri - İbrahim İnecik

Ah sevgili Kim Bilir Yüreğin, Hangi Yüreğin esareti altında mahkum şimdi...

Kaç gece daha yaşanılırdı ki bu şehirde sensiz...
Kaç satır daha karalanırdı aşkın üstüne...
Sana olan öfkem geçiciydi, her saat başı alazlanan...
Ateşe körükle gitmekti, sana yanmaktı aşk...
Menzili olmayan bir tren vagonunda sabahlamak...

Ah kaç gece daha yaşanılırdı ki bu şehirde sensiz...
Yitirilmiş, yıkık cümlelerin sonunda, sana varabilmekti aşk...
Seni senle yaşamak varken, gebe kalmaktı sensizliğe...
Yaşanılası bir ömrü kana bulamaktı...
Kurdugum düşlerde, hayallerde, seni yanıma yakıştırabilmekti aşk...

Kahretmek'ti her gecenin sabahını bir kez daha sensiz yaşamaya..
...
Aşk sende kaybolmak, sende varolmaktı,
Her gölgede varlıgını aramaktı...
Soguk bir kış gününden, daha ziyade soguk dursada yüreğin yüreğime,
Ona ragmen bir ömrü sana adamaktı...
Tükenecegini bile bilee sana koşmaktı
Her şeye rağmen seni sevebilmekti...aşk..

Sararan bir yaprak misali, çalıyor ömrümden takvimler, sensiz bir gün daha...! ! !
Kara topraga bulanıyor bedenim yağan yağmurlar altında...
Mahkum olmak aşk'a.. bile bile,
Sana yanmak,
Sana baglanmak,
Sana ragmen seni aramak,
Aşk ugruna, Özgürlügü bir kenara atmak,
Uçurumun ucunda durup, acımasız esen rüzgarın koynunda ölüme meydan okumaktı aşk...

Bir bakışa, bin ömrü feda etmektir,
Sen sevmesende, seni sevebilmektir aşk...
Bir kuşun kanadında umudu aramaktır,
Senli başlayan cümlelere, hiç nokta koyamamaktır aşk...
Kanayan yarama tuz'da olsan da seni basmak,
Her nefeste içime seni çekmektir aşk...

Sen olmadan...

Kırık, buruk, çaresiz kalıyor aşk her simada...
Aldatılmış, yitirilmiş, kirletilmiş arka sokaklarda...
Senden sonra kimse yakışmadı, senin kadar yanıma...
Gözlerine son bir kez bakıp, Ölüme susamaktı aşk...