Hatırlıyorum da..!
Altı yaşındaydım
Büyük babam bir ayna almıştı
Torunlarım baksın diye.?
Birde, kendisi ara sıra tıraş olayım diye
Tutturmuştu tahta kapının arkasına bir çivi ile
Ben hep o aynanın önünden geçerdim
Sanki çocukluğumu yaşardım
Hayaller kurardım
Bir gün bende dedem gibi adam olacak mıyım
Saçım sakalım olacak mıydı
Tarakla saçlarımı taraya cak mıydım
Bayramlarda süslenecek miydim tıpkı Dedem gibi...!
Acaba derdim,
Hep bende saygı görecek miyim birilerinden?
Gün geldi yaş yirmi artık adam olmuştum tıpkı dedem gibi.
Bıyıklar terlemiş
Artık saçlara birer ikişer aklar düşmüştü
Azda olsa birazda saygı görmeye başlamıştık sanki
Gün geldi askere seslediler
Hani o vatan borcu dediğimiz gündü,
Çok gururluydum, çok onurluydum..
Taşı sıksam suyunu çıkartır dım,
Dağlar dayanmaz sanırdım.
Nitekim o da bitti
Çok şükür tekrar baba ocağına dönmüş
Hani bu sefer evlenmek vardı çoluk çocuğa karışacaktım
Bende saygı duyulan biri olacaktım tıpkı dedem gibi....!
Artık aynalar evin dört köşesini süslüyordu.
Gençlik sanki eski gençlik değildi
Yozlaşmış gibiydik benliğimiz bozuluyordu
Saygı sevgi yapmacık olmaya başlamıştı
Her şey menfaatla putlaşmıştı
korkuyordum artık aynalardan
uzak durmaya Başlamıştım
çünkü ben ben değildim
köy aynı köy değildi şehirlerimde Başkalaşmıştı
her şey bağnazlaşmıştı,
ürkütüyordu beni benden
Korkuyordum geleceğimden...
Vatan sevgisi
Hani namustu?
hani vatanı olmayanın dininden şüphe duyulurdu
Hani ne oldu? vurdum duymazlık nereye kadar devam edecekti
Gelin ey eski aynadaki insanlarım
Gelin ey saygı duyulan insanlarım
Ortalık kan gölüne döndü
Vatan elden mi gidiyor ne?
Artık korkuyorum o eski benden?
Korkuyorum o yalancı baharlardan,
Kırın o yapmacık aynaları
Verin dedemin kapının arkasına tutturmuş olduğu aynayı
Ülkemi geri istiyorum
Geri istiyorum hayalleri mi
Geri istiyorum gerçek beni birde o eski dedemi...!
Kayıt Tarihi : 18.8.2009 01:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ruhsal Yaşantıyı Yansıtan Aynalar: Ruhsal yaşantının aynası başkalarıdır. İnsan başkalarına bakarak kendini görür, anlar. Davranışının, tutumunun başkaları üzerindeki etkisini yorumlayarak kendini tanır. Hep aynı görüntüyü veren aynaya bakılırsa ya da istenilen görüntüyü veren aynalar seçilirse, gerçek görüntü bulunamaz. İnsan, neşesini, sevincini, umudunu, kendisini, anlayacak, anlatacak, tanıyacak, tanıtacak insanlara gerek duyar.
Her şey menfaatla putlaşmıştı
korkuyordum artık aynalardan
uzak durmaya Başlamıştım
çünkü ben ben değildim
köy aynı köy değildi şehirlerimde Başkalaşmıştı
her şey bağnazlaşmıştı,
ürkütüyordu beni benden
Korkuyordum geleceğimden...
Ah gönül ben beni özledim beni
Güzel Allahım içinde ne nefret nede kin olmayan ben beni özledim.Değerli Zikrettin Hocam günlerdir bu sözleri mırıldanıp duruyordum bu cülelerden sizin şiirinizde de var aynısı.Benim gözümde sizinki dahada değerli sözleriniz.Gönülden Kutluyorum Sizi.Gerçek yaşantıları aktarılmışınız gerçekten neler oluyor bizlere .Duygu ve anlamlı sözleri mısralara dizelemişiniz.Tekrara Kutlarım.Saygıyla sevgiyle kalın Üstadım.Saygılarımla
TÜM YORUMLAR (21)