Aynada Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bu gün gene karşılaştım kendimle...
Önce sabah, sabah aynada...
Sonra bir kadın gördüm ağlıyordu
Biraz gençliğime benziyordu...
Ya yarın hiç bir yerde bulamasam,
O zaman ölmüş mü olcağım?
Bu sabah yine rastladım kendime
Önce bulanık bir aynada...
Sonra birden gördüm, pırıl,pırıl,net
Ağlak bir şairin,yalnızlık şiirinde...
Ben de ağlıyordum ama,kederli değildim,
Bereketli yağmurlar gibi,tertemiz....
Kim ne derse desin ben yaşıyorum.
Gece olunca biraz geç de olsa,
Herkes gibi ben de uyuyorum...
Sabah uyanıyorum,
Mükemmel bir kahvaltı yapıyorum
Bol domates soslu kızarmış biber eşliğinde...
Ha unutmadan önce ilaç altı,sonra kahvaltı.
Tabii ki bol köpüklü kahvemi unutmadan
Buna rağmen şu son günlerde kendime,
Küsüp, küsüp barışıyorum ben bunu,
Hep yapıyorum yokluğunun gücenikliğ mi?
Kış üşümesi mi bilemiyorum.

Kendim, zaman zaman bulsam da bir yerlerde...
Sen nerdeysen göremiyorum,inan...

Yüksel Nimet Apel

10-Aralık-2008-Ankara