Aynacı Şiiri - Melahat Çetinkaya

AYNACI

Ey benim,
Körler ülkesinde,
Ayna satan şairim.
Tatlı dillim, güler yüzlüm.
Gel etme iki gözüm.
Bak kötüye çıkar adın.
Eceline mi susadın?
Toplama ortalığı,
Bırak dağınık kalsın.
Herkese geniş olan, bu dünya
Bir sana mı dar?

***

Ey benim,
mangal yüreklim.
Üç öğün yürek mi yedin?
Nedir derdin?
Bu alacakaranlıkta,
Kaybolan insanlığa.
Fener mi tutacaksın.
Bilmez misin?
Herkesin kulağı sağır, dili lal.
Sırtına vurulan her yüke,
Olmuş gönüllü hamal.
Üç maymunu oynayan,
Mutsuzluğa doymayan,
Arkanı dönünce kaybolan
garibanlara,
Ayna satmak neyine senin.
Bedava versen alacak mı var ?

***
Ey benim,
Bıkmadan usanmadan,
dost arayan ellerim.
Yüzüne gülüp,
ardından iş çeviren,
Her sözü dağ deviren,
Yüzü gül yüreği diken,
İnsanlara olur mu güven?
Hele de bu devirde...
Gerçek dost mu var ?

Ey benim,
Akıllanmaz,
uslanmaz yüreğim.
Ne çileler çektin,
Ne ihanetler gördün.
Öldün öldün dirildin de,
Yine de vazgeçmedin.
İnsanları sevmekten.
Deli misin nesin sen ?
Aklından zorun mu var

MELAHAT ÇETİNKAYA