Bazen korktuğumuz şeyler olur, hayatınızdaki eksiklikler, hayatınızda ki en büyük yaralar, yaraların getirdiği acılardır bu korkular..bunlar bi’ insanın size yapmış olduğu en büyük kötülüklerden bir tanesidir. Yaşamınız boyunca rol model olarak gördüğünüz aileniz, dostlarınız ya da sevdiğiniz bir insan..hayata da bu noktada atılırsınız, her şey doğdunuz o evde başlar.
ya onlar gibi olmak istersiniz, ya da onlara benzemekten korkarsınız. Çünkü sizden alıp sizde eksik bıraktığı şeyler çok olur, ve tüm yaşamınız boyunca o eksikliği doldurmaya çalışırsınız, günden güne tükenirken..kendinize yeni yaralar açmaya devam edersiniz ve bilirsiniz ki bu da en büyük yaralardandır. Sizin eksikliğiniz anneniz olabilir, diğerinizin babası..ilk yaranızdır bu, ilk ve unutamayacağınız tek yara. Ama hayat öyle bir raddeye getirir ki sizi, bir bakmışsınız olmak istemeyeceğiniz o kişinin ta kendisi olmuşsunuzdur - ki bu da en korkuncudur. İşte o vakit yüzleştiğiniz hayatınız size en büyük darbeyi vurmaktan çekinmez. -hiç çekinmedi- sizde yer edinen bu boşluğu, bir başkasının boşluğu haline getirirsiniz..sonrası ise o boşlukta çırpınıp durmak olur..artık bu da ömrünüz boyunca açık kalan tek yaranızdır.
Aile her şey olabilir -ki buna diyecek pek bir sözüm yok- lakin birimizin her şeyi diğerimizin hiçbir şeyi haline gelebilir. Çünkü bu dünyanın hep iki yüzü vardır, bir taraf aydınlıkken diğer taraf karanlıkta kalır..ve bunu sizden başkası bilemez…bu tıpkı bir aynaya bakmak gibi, hiç saatlerce ayna karşısında kendinizi izlediğiniz oldu mu? Sizin sizde gördüklerinizi, bir başkası görebildi mi? Hepimizin bir aydınlık yüzü vardır, bu herkese gösterdiğimizdir. İçimizde ki karanlık ise sadece bizimdir. Neresinden bakarsan bak aynaya, görebileceğin tek şeydir yansıyan yara.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta