Ayna Ve Ozan Şiiri - Ali Kınık

-Toprağa gül düşüyor, hazanda parça parça
Eksilen bir şeyler var, düzende parça parça
Yitik bir zaman üzre çevrildi bak dizginler,
Yalnız hatıran kaldı, Ozan’da parça parça
-Ölümü unut Ozan. Çek dizginleri, kanasın
parmakların.Çünkü ölüm kıyısında fazla dolaştırmaz
insanı. Ya fırlatıp atar hayatın ortasına, yada kollarına alır,
lanet ederek. Kansız ölme Ozan. Kan içinde yaşa.
Çek dizginleri, kanasın parmakların.
-Ki, Ozan’ın gülleri kırıldı birer birer
Ve yaylar üzerine gerildi birer birer
Artık türküsü sustu, perdeler kan içinde
Sazının yedi teli kırıldı birer birer
-Yalnızlığı unut Ozan. Çünkü bir başka ölümdür
yalnızlık. Her saniye tükeniştir. Şiirlerin karışır.
Sen bile bilmezsin ne yazdığını. Çelişkilerinle yücelmesen
de olur. Bir tek doğrunla küçük kal. Hayatın eteğinden tut.
Yalnızlığı unut Ozan. Çünkü bir başka ölümdür yalnızlık…
-Ozan türkülerini dağladı usul usul
Dizginleri eline bağladı usul usul
Ölüme giden yola sırtını döndü ama
“Ben hep kaybettim” dedi, ağladı usul usul…