Ayna tutuyorum dünyaya. yolum düşüyor ...

Basmakta dağ güneşi bağrına
aman Allah
yandım Allah
bile demiyor
yanmak onun arzusu
her dilde her gönülde aşk var
var da
kimseler sevemiyor
Bingül der ki aşık olun kalbe iyi gelir
dilinde bingül açar
dünyayla barışık
her sözü cevher herbir sözü şık
alfabenin ilk harfiyle başlıyorum kolayıma geliyor
kalem bu kez zikredip Allah diyor
Alah Allah
sonra ayna ayna diyorum önce içimi göster!
sonra dönüp bir bakayım kâinata
bol şamata
yetmiş iki milleti doğuyu batıyı
Asyayı Avrasyayı
görüyorum aynamda
bana da yansıyor gözyaşları
ağlayan çocukları görüyorum

ayna tutuyorum dünyaya yolum düşüyor Konyaya
bir bakayım öbür yüzünde ne var
zümrüt yeşili yemyeşil bir ova
orda da kış
acep nasıl yağıyor kar
elif elif mi

oysa görmek istediğim kış değil
kar üşütür çorapsız çocukların ayağını
motif motif nakış değil
görmek istediğim
mevsim
yaz
beş altı yaşlarında kızlar
dantel örer oturup kapı önlerinde
sakız gibi beyaz
ipek ipek
oya oya

elti eltiye küsmüş
Türkân Şoray kirpiği

kız beşikte çeyiz eşikte çabucacık büyüyorlar
on beşinde gelinlerin gülteninde çiçek açıyor efkâr
daha tam büyüyemeden
şimdilerde nineler örüp danteli kızlar okuyor
Bingül olacaklar bin yerde açacaklar çiçeklerini

Konyada Mevlana
Konya Mevlana olmakta
güneş Alaaddin tepesinde

10/Ocak/2011/P.ertesi/Bodrum